We genieten nog steeds!

Heyy achterban;)

Nu we dit berichtje schrijven zijn we gelukkig weer met z’n tweeën. Want het eerste deel van deze week was toch wel een beetje saai, zonder Krista in Zuid-Afrika!

Zaterdagochtend rond 11 uur was Krista veilig aangekomen in het ijskoude Nederland. Ja, die kou, daar was ze niet meer tegen bestand. Gelukkig was het maar voor een paar dagen!
Christa heeft niet veel gedaan zaterdag, gelukkig was Mirjam ook vrij. Dus we zijn samen naar het dorp gegaan, een lekker broodje chicken gegeten bij de Wimpy (=soort MacDonalds maar dan uiteraard veel lekkerder) en naar het internetcafé geweest.

Zondagochtend gingen we naar de kerk, en daarna kwamen er een man en vrouw uit Tuberlihle op bezoek. Zij hadden wat problemen en vroegen of wij hen konden helpen. Het was erg gezellig met ze, en ze waren helemaal verbaast toen we ze een boek uit Nederland lieten zien. Sommige dingen hadden ze nog nooit gezien!

’s Avonds kwamen Timo, Rogier en Themba koehandel spelen. Een spelletje waar ze helemaal verslaafd aan zijn! Ik (Christa) vond het spelletje nooit leuk, maar toch liet ik me overhalen om mee te doen, want ja, veel meer had ik niet te doen! Ik werd tweede, dus ben beter in het spelletje dan ik dacht;) Daarna hebben we nog even voetbal gekeken met de jongens van het kinderhuis. Het was erg gezellig, maar ik ging een beetje vroeg naar bed omdat ik de volgende ochtend naar de tandarts moest.

Maandagochtend zat ik dus om 7.15 bij AnneMarie in de auto op weg naar de tandarts. Jullie zullen denken: alweer?! Maar dit keer voor controle. De tandarts wil kijken of de infectie helemaal weg is. Ik dacht, hij kijkt even en ik kan weer weg, maar dat viel tegen. Weer een verdoving, weer alles schoonmaken, weer een röntgenfoto.. Toen hij eindelijk klaar was, wat wel een uur leek te duren, zei hij dat ik in Nederland nog maar een keer terug moest gaan naar de tandarts omdat de infectie nog niet helemaal weg is. Nou ja, zolang ik nu niks voel vind ik het best. Toen AnneMarie ook klaar was gingen we naar een aantal kinderen waarover gebeld was. Het ging om 3 kinderen die in een vreselijke situatie zaten. Althans dat zei de vrouw aan de telefoon. Zij had aan AnneMarie gevraagd of de kinderen in het kinderhuis geplaatst konden worden. Maar AnneMarie wilde eerst gaan kijken hoe erg het met de kinderen was. Eigenlijk zit het kinderhuis al vol (39 kinderen) maar als het echt erg is dan nemen we ze mee, zei AnneMarie. De kinderen woonden, samen met hun tante van 25 en nog 2 kinderen in een krot van golfplaten. Overal zaten vliegen. De kinderen zagen er opzich wel goed uit. Alleen had één van hen witte plekken op zijn hoofd van het niet goed wassen. Maar ze leken wel gelukkig, speelden met elkaar, lachten. De vrouw die voor de kinderen zorgde zag het allemaal niet echt zitten. Ze had eigenlijk geen geld om eten te kopen voor de kinderen. Maar social work was bezig om een grand voor de kinderen te krijgen. Dan krijgt ze per kind een bedrag om ze eten te geven en naar school te sturen. AnneMarie zei haar dat ze haar zou helpen met kleding voor de kinderen en dat ze met social work zou praten. Maar het ging niet zo slecht met de kinderen dat ze daar weg moesten.
Daarna gingen we 2 kinderen van het kinderhuis ophalen die nu bij hun moeder thuis waren. De vakantie is bijna afgelopen, dus alle kinderen die naar huis zijn gegaan moeten weer opgehaald worden. Je snapt bijna niet waarom de kinderen naar huis willen. Want onder wat voor omstandigheden ze daar leven.. Maar het is toch hun familie, die ze dan willen zien!

Dinsdagochtend ging ik met Anke boodschappen doen voor het kinderhuis. Eerst moesten we nog even een inschrijfformulier halen op school. Deze was voor een nieuwe jongen in het kinderhuis. Een dag van te voren je kind opgeven om naar school te gaan, daar zou je in Nederland toch niet aan denken?! Kinderen staan daar al maanden van te voren op de wachtlijst!! Toen we bij de school aankwamen stond er een rij van mensen die hetzelfde kwamen doen als wij, dus hier is het heel normaal. We gingen even langs de klas van Sylvanie (de dochter van AnneMarie en Jan-Willem). Het is veel primitiever dan in Nederland, maar het zag er gezellig uit. We hoorden van haar dat er voor één klas geen lerares meer was omdat zij vandaag had besloten om niet meer te komen. Ze vond dat ze te weinig ging verdienen. En dat zegt ze dan 1 dag van te voren!! Dus nu waren er 25 kinderen zonder lerares. Aangezien Anke lerares is vroeg Sylvanie of zij het wilde doen. Anke moest er natuurlijk wel even over nadenken, want het zou betekenen dat ze de volgende dag al voor de klas zou staan. Na overlegt te hebben met AnneMarie heeft ze besloten om het wel te doen!
Na de boodschappen gingen we naar Tuberlihle waar we een film hebben gekeken, daarna hebben we de kinderen naar huis gestuurd zodat Anke nog wat tijd had om voor te bereiden voor morgen.

Woensdag zou ik eigenlijk naar Tuberlihle gaan, maar omdat Anke voor de klas stond en er nog heel veel moest gebeuren gingen we niet. In plaats daarvan ging ik Anke helpen met het op orde brengen van haar klas. Boeken maken, naambordjes schrijven en spullen uitzoeken. Alle kinderen moeten hier allemaal spullen mee nemen naar school: wc-rollen, wc-spray, tissues, kleurboek, potloden, tennisbal, springtouw enzenz. Wel raar, in Nederland is dat er allemaal gewoon.

Woensdagavond..Kris komt ‘thuis’!! Rond half 10 gingen we op weg naar het vliegveld. Rogier, Timo en Ingmar gingen mee. Het was erg druk op het vliegveld, dus we moesten wel even wachten voordat ze eindelijk door de paspoortcontrole en alles was. Uiteindelijk waren we pas om half 2 weer thuis.

Na een paar dagjes in het koude Nederland ging ik weer naar het warme Zuid-Afrika toe. Het was weer een rechtstreekse vlucht met KLM dus ideaal! Ik had tijdens de vlucht keus uit veel films en serie’s dus ik vermaakte me prima in het vliegtuig! Op Johannesburg aangekomen moest ik nog even door paspoort controle en dan kon ik richting mijn bed! ( ja zelfs van een dag niks doen kan je moe worden :P) Dat ‘even’ door de paspoort controle zat er niet in, er stond een rij waar je bang van word. Want hard werken dat kennen ze hier niet! Maar gelukkig mocht ik met nog wat andere mensen in een kortere rij gaan staan en was ik er na zo’n 25 min al door heen! En toen natuurlijk het feestelijke weerzien met Christa! Want ze had me wel gemist natuurlijk! ;) Toen we naar buiten wilde lopen kwam er nog een man achter me aan gerent, populair zal je denken, maar dat was omdat ik mijn paspoort had verloren en dat had hij gezien denk ik! Lucky me, anders had ik niet naar huis gekund over een maand! (mam, volgende x zal ik voorzichtiger zijn hoor!!;)

Donderdagochtend was het niet heel makkelijk om wakker te worden. Zijn we niet meer gewend, zo laat naar bed!! Na ontbeten te hebben ging Krista nog even slapen en Christa ging een knutselwerkje voorbereiden voor de middag. Ja, de relaxte tijden zijn weer aangebroken. De vakantie is voorbij, dus wij moeten elke dag pas om half 2 beginnen. Rond half 1 gingen we naar het dorp om even op internet te gaan. Daarna snel door naar het jeugdcentrum in Kriel. We vonden het erg leuk om alle kinderen weer te zien want dat was een poosje geleden!! Om half 3 was er nog bijna geen kind dus wij dachten: daar zitten we dan met al ons gekopieerde papier voor de craft.. Maar gelukkig werd het steeds drukker en toen we om kwart over 3 begonnen met de craft zat het vol. Het werkje was wat boven het niveau van de kleintjes dus we werden overal bij geroepen. Maar de kinderen vonden het leuk, dus daar gaat het om!

Om 6uur kwam Mirjam het huis in gerend om te vertellen dat er een kind was weggelopen! Hij was net nieuw in het kinderhuis en was waarschijnlijk na het eten weggelopen. Hij had al zijn kleren meegenomen. Paniek natuurlijk, want waar zou hij heen gegaan zijn? Anke en Mirjam gingen hem met de auto zoeken. We dachten dat hij richting Johannesburg was gegaan omdat zijn zus daar woont. Ze hebben alle straten afgezocht en ook in en rondom het kinderhuis werd hard gezocht, maar niemand vond hem… Wij dachten nog: die vinden ze wel. Maar met onze Nederlandse mentaliteit was dat een beetje naïef. Wij denken dan dat er mensen zijn die hem weer thuis brengen. Maar iedereen lift hier, dus dat is heel normaal. Toen het donker werd zijn ze naar het politiebureau geweest. Ook daar hadden we niet heel veel vertouwen in, want de politie is net zoals alle andere werkende mensen hier. Niet snel dus.. We zaten er best wel over in, maar konden niks doen. Om half 8 gingen we het hek op slot doen. We waren druk bezig en opeens stond er een dure zwarte auto voor het hek met 3 zwarte mannen in pak die er erg gelikt uitzagen. Wat is dit??! dachten we. Maar toen zagen we het: de weggelopen jongen zat bij hen achterin!! Na de man heel vaak bedankt te hebben, drukte hij ons nog een aantal keer op het hart om goed voor de jongen zorgen! Natuurlijk waren we heel blij dat hij weer terug was! Hij praat alleen maar Zulu, dus we konden niks aan hem vragen. Maar Anke had net zijn zus aan de telefoon, dus daar kon hij mee praten. Hij barste in tranen uit, en later vertelde Anke dat hij weggelopen was omdat hij zijn familie zo miste. Het is ook niet niks voor zo’n jongen om op eens in een huis te komen met allemaal vreemde kinderen!

Vrijdagochtend hebben we boodschappen gedaan voor een gezin in Tuberlihle. Zij zijn met z’n zevenen en hebben geen geld. Dus hebben ze ons om hulp gevraagd. Er is afgesproken dat ze 1 keer in de zoveel tijd eten krijgen. Toen we weer thuis waren gingen we lekker in de zon zitten, dat was lang geleden! En zijn we de uitdaging nogmaals aangegaan, 30 seconds spelen tegen de jongens. Maar we waren te veel bezig met bruin worden, draaien om de zoveel tijd én daar bij het moest in het engels omdat er een jongen van het kinderhuis mee deed. Dus helaas geen overwinning, maar we hebben nog een week dus dat komt nog wel! Misschien.

Om half 3 was het tijd voor de zondagsschool. Maar toen we er heen reden begon het heel hard te regenen, hagelen en onweren. We kwamen bij het jeugdcentrum en daar stonden allemaal doorweekte kinderen op ons te wachten. Na even overlegd te hebben besloten we om de zondagsschool niet door te laten gaan. In het jeugdcentrum is het koud en de kinderen waren nat, dus dat is niet goed voor ze! Nadat ze allemaal een snoepje hadden gekregen, hebben we ze naar huis gestuurd met de boodschap dat ze droge kleren aan moesten gaan trekken. Daarna zijn we doorgereden naar het gezin waar we vanmorgen boodschappen voor hadden gedaan. Nou, wat we toen zagen.. Een heel klein houten schuurtje (een huis kan je het niet noemen) met 1 bed waar 7 mensen in woonden. Op het bed slapen ze met z’n vijven en daarvoor, op de grond, liggen nog 2 kinderen. Gelukkig kunnen we die mensen een beetje helpen door ze eten te geven!

Rond 5 uur waren we thuis, en toen was het tijd voor patat en de heerlijke frikadellen die Krista uit Nederland had meegenomen!:) Die moest we natuurlijk niet te lang bewaren, zou zonden zijn als dat bederft in de vriezer ;) We hebben genoten van de Nederlandse maaltijd! Daarna gingen we op weg naar de jeugd. Het was de eerste avond, na de vakantie, dus we hadden er veel zin in! Het was erg druk. En veel meer meiden dan vorig jaar. We hopen dat ze blijven komen natuurlijk! Een jongen uit het kinderhuis had de leiding en vroeg of één van ons wilde bidden. Wij dachten: O nee, bidden in het Engels.. Maar we konden natuurlijk geen nee zeggen, dus Christa deed het maar. Nou, dat is echt niet makkelijk, bidden in het Engels! Maargoed, weer een ervaring rijker, denken we dan maar;) Het was een leuke avond, we hebben weer hard moeten lachen om de items die gedaan werden!

Vandaag is onze laatste zaterdag in het jeugdcentrum. Volgende week kunnen we dat heel de week zeggen: laatste dit, laatste dat… Nu ons afscheid steeds dichterbij komt hebben we er steeds minder zin in, maar we zien wel hoe het allemaal gaat! We gaan extra genieten van deze laatste week, en volgende week hopen we jullie daar natuurlijk alles over te vertellen!!

Veel liefs, van ons!!