laatstewerk week achter de rug!!

Lieve allemaal!!!

Zoals we zaterdag al schreven was het onze laatste zaterdag in het jeugdcentrum! Wat een gek idee dat onze laatste week begonnen was. Omdat het al een tijdje geleden was dat ze in het jeugdcentrum een film hadden gekeken besloten we om High School Musical 2 te gaan kijken! Lekker voor de kids, easy for us! :) Nadat de film afgelopen was hebben we alle liedjes nogmaals herhaald met sing along. Was dus een geslaagd idee!

Zondag was, jawel, onze laatste zondag. Dus laatste keer dat we in de kerk zouden zijn daar. En omdat we een warm welkom hadden gehad wilde we ook graag afscheid nemen van de voorganger en van de gemeente. Dus toen de voorganger binnen kwam (te laat) gingen wij er snel op af om te vertellen dat we er voor het laatste zouden zijn. Wij dachten (hoopten) dat hij meteen aan het begin zou gaan vertellen dat we voor het laatst waren. Maar helaas dat was niet het geval. Pas aan het eind, na de hele dienst gestrest te hebben vroeg hij of wij even naar voren wilde komen! En ja hoor daar gingen we vol goede moed. Toen we voor in de kerk stonden ging hij ons bedanken. Hij zei dat hij blij was dat we alle huwelijksaanzoeken hebben achtergelaten om naar Zuid-Afrika te komen en voor The Shelter te gaan werken. Ook moesten we tegen onze ouders zeggen dat hij ons mooi en bijzonder vond. Dus bij deze ;) Daarna gingen ze voor ons bidden. We hebben een goede tijd gehad in deze kerk en we zullen het enthousiasme zeker gaan missen!

Maandag morgen om 10 voor 6 werden we allebei wakker van het geroep van Mirjam. Toen we op haar kamer kwamen lag ze in bed en kon ze haar nek niet meer bewegen! Ze was namelijk de afgelopen nacht gevallen tegen de muur. Maar ze moest om 6 uur beginnen en werken kon ze nu niet. Omdat de kinderen toch op tijd op school moesten zijn gingen wij even vragen of ze hulp nodig hadden. Ja dat dachten ze wel, dus wij snel terug naar huis om onze pyjama’s te verwisselen voor kleding, onze haren te fatsoeneren en om onze tanden te poetsen, wel zo fris ;) Eigenlijk hadden ze, achteraf gezien onze hulp niet nodig gehad want we hebben praktisch niks hoeven doen. Maar goed gaat om het idee he! Om 8 uur ging de dokter open dus toen stonden wij met Mirjam voor de deur! We konden na het betalen gelijk doorlopen. De dokter was nog niet in voor een praatje op de vroege ochtend dus toen we dat door hadden hielden we onze mond maar verder. Mirjam kreeg een prik en een berg pillen mee en we konden weer naar huis gaan! Maandagavond hebben we officieel spelletjes avond, maar we besloten dat we meer zin hadden om een film te kijken. Dus de jongens moesten zich naar onze plannen schikken en dus keken we Deja Vu.

Dinsdag ging Christa, voor de laatste keer, naar Tuberlihle. De laatste ‘normale’ keer. Want vrijdag is er natuurlijk nog zondagsschool. Dus echt afscheid was het nog niet. Vandaag kwam er een stel die een maand bij The Shelter gaat werken. En met name in Thuberlihle. Dus we hoefden allebei niet meer daar naar toe. We hebben ook wat meer met de kinderen in Kriel, dus we vonden het wel leuk dat we de laatste twee dagen daar konden zijn!

Woensdag gingen we dus samen naar Kriel toe. Omdat we nog maar 2 dagen hadden wilden we er 2 gezellige dagen van maken! En natuurlijk veeeeel foto’s maken. Woensdag hebben we een craft gedaan. We hebben op een poster Welcome to the Youth Center geverfd en daarna mochten de kinderen hun geverfde handen op de poster zetten met hun naam erbij. Hij is erg leuk geworden, al zeggen we het zelf. En onze handen hangen nu daar aan de muur, dus zo kunnen we voorlopig iig niet vergeten worden daar!

’s Avonds na het bidden gingen we gezellig met z’n alle de bus in om Rogiers moeder op te halen. Mirjam voelden zich al wat beter dus die ging ook gezellig mee! Toen we aankwamen gingen we klaar staan met spandoek en afwachten maar! Gelukkig was alles goed gegaan en konden we Rogiers moeder mee nemen naar huis. Rond een uurtje of 1 waren we terug dus snel naar bed. Aan deze tijden zijn we niet meer gewend natuurlijk!

Donderdag, aaahhh onze laatste dag in het Jeugdcentrum in Kriel… oeiii dat word lastig! Rond half 8 stonden we al (bijna) fris en fruitig in de keuken: Muffins bakken! En wel hele bijzondere, muffins met een kleurtje! Blauw en rood. Erg smakelijk zagen ze er niet uit, maargoed;) Toen deze muffins klaar waren maakte we ons klaar om te gaan vertrekken, we moesten nog heel wat boodschappen doen. Afscheidscadeautjes en wat boodschappen voor de vakantie! Oh en natuurlijk ff snel checken hoe belangrijk we waren in het internetcafé.

’s Middags in het jeugdcentrum gingen we onze (chemisch uitziende) muffins versieren met de kids! Als lokaas gingen we langs iedereen om te vragen of ze naar de grote zaal wilde komen. En wonder boven wonder, dat deden ze! Elke tafel kreeg een schaaltje met versiersels voor de muffin. Eerst natuurlijk een berg slagroom zodat het bleef plakken en ze konden aan de slag gaan! Voor we onze, inmiddels Afrikaanse kont konden keren waren de helft van de kinderen al klaar met versieren én eten. Maar voor ons geen probleem natuurlijk, konden we meteen door gaan met limbo dansen. Flexibel als ze allemaal zijn ging dat ook prima! :) Na het limbo dansen besloten we om nog eventjes stoelendans te doen. Er waren zo veel kinderen dat de zaal bijna te klein was, omdat ze bijna niet meer om de stoelen heen konden lopen. Ook haalde we per keer 3 stoelen er uit anders zou het een eeuwigheid duren. Na de 2de ronde was het tijd om ze naar huis te sturen. Bij de uitgang kregen ze nog een zakje chips mee en dat was het dan! Nog even snel vegen, mama Rose een knuffel geven en de dag zat er al weer op! Beide vonden we het een hele leuke en gezellige dag. Dus nog meer mooie herinneringen en zo’n 200 foto’s rijker!

’s Avonds vierde Rogier zijn verjaardag. Dus lekker pannenkoeken eten en naar speeches luisteren van zijn moeder,Ingmar en hem zelf. De meiden van het team, Anke Mirjam en wij, hadden een gedicht voor hem gemaakt omdat we niet zo van de speeches zijn! Dus dit was ideaal kon hij het mooi zelf voorlezen. Ook hadden we een delfts blauw tegeltje op karton voor hem gemaakt met de spreuk: Tegen je verlies kunnen is een overwinning op jezelf. Rogier houd namelijk erggg veel van spelletjes maar niet van verliezen. Met deze cadeautjes hebben we ons zelf overtroffen qua creativiteit. Deze eigenschappen konden we nog niet van ons zelf! Deze avond was ook heel bijzonder omdat we gingen toasten, jawel met een rosétje! Lang gelden dus 1tje was genoeg voor ons!

Vrijdag om 6 uur al wakker, wat een spanning zo’n laatste dag! We moesten al vroeg naar de spar toe omdat we kwark en slagroom vergeten waren voor onze kwarttaart voor bij de koffie ’s ochtends. Dus jullie merken al het bakken zijn we nog niet verleerd ;) Na zo’n 80 taarten thuis kon deze er ook nog wel bij! Toen de kwarttaart in de koelkast stond moesten we nog even naar Thuberlihle toe omdat het hek open te maken voor 1 van de bouwvakkers. Maar de mentaliteit van de Zuid-Afrikanen viel ons weer eens vies tegen. Ten eerste was hij 20 minuten te laat en toen hij er was, wij het hek open hadden gedaan zei hij dat hij nog wat moest halen. Een half uur later kwam meneer weer terug met een boortje of iets wat er op leek. Had hij dat niet gewoon meteen kunnen doen!? Maar goed aan frustratie heb je niks dus we hadden het maar snel weer van ons afgezet om thuis een lekker kwark taartje te gaan eten.

Iedereen zat al op ons te wachten natuurlijk dus we konden gelijk aanvallen! Heeeerlijk zo’n taartje van Nederlandse bodem. We werden natuurlijk geprezen om onze bakkunsten ;) Ook kregen we nog een cadeautje van Annemarie en Jan-Willem. Heel Afrikaans dus dat viel in de smaak bij ons. Om 11 uur moesten we maar snel aan de slag want de koffer moest ingepakt worden. Maar de vraag was wáááár moet je beginnen in de chaos van onze kamer? Dus na ons zelf moed ingepraat te hebben gingen we aan de slag. 2 vuilniszakken, 2 uur, bloed, zweet en tranen verder waren we bijna klaar. Alleen valt het niet mee om de puntjes op de i te zetten en dus af te maken waar we zo goed begonnen waren. Maar goed de zaterdag was er ook nog dus geen stress.

Om half 3 gingen we weg naar de zondagschool. We hadden dit keer een rol in het verhaal. We mochten Rogier in elkaar slaan en beroven, het ging namelijk over de barmhartige Samaritaan. Ook gingen we natuurlijk de kinderen vertellen dat we voor het laatst waren. Aan het eind kregen ze allemaal nog een zakje chips. Weer iets voor het laatst! Zo komt het afscheid, het weg gaan, wel heel dichtbij.

Gelukkig hadden we ’s avonds nog de Jeugd. Deze avonden hebben we altijd heel leuk gevonden. Zeker nu we de jeugd beter kennen is het gezellig om daar te zijn. Ook hier werd vertelt dat wij voor het laatst waren. Ingmar vroeg wie ons ging missen, en het verbaasde ons hoeveel vingers de lucht ingingen. Dat geeft toch wel een goed gevoel!! Mama Rose ging voor ons zingen, dit was toch wel eventjes slikken.. Ingmar vroeg of wij nog iets wilden zeggen, ter afscheid. Nadat iedereen speech,speech,speech, riep konden we natuurlijk geen nee meer zeggen! Maar tegen de jeugd wilden we wel wat zeggen! Ze hebben allemaal een plekje in ons hart veroverd en daarom konden we de moed wel verzamelen om naar voren te komen. Na wat foto’s en dikke knuffels was ook deze avond afgelopen. Natuurlijk werd er nog eventjes met het thuisfront gebeld zodat ze ons een goede reis en leuke vakantie konden wensen.
6 uur op zaterdagmorgen, tijd om op te staan! We moesten nog kaarten schrijven voor de mama’s uit het kinderhuis, koffer verder inpakken, kamer schoonmaken en afscheid nemen van het kinderhuis. Om half 9 hadden we afscheid genomen van Anke en was het kinderhuis aan de beurt. Voor het kinderhuis hadden we een plaat gemaakt met foto’s en ze kregen een zakje chips. Ook deze keer veel knuffels geven en foto’s maken. Na even slikken was het toch tijd om te gaan. We hebben ze belooft dat we snel terug komen, dus tja dat moeten we dan maar doen ;)
Toen we buiten even wat zaten te drinken met Mirjam was Jan-Willem het gras aan het maaien. Op een gegeven moment stopte hij en kwam hij onze kant op. Toen zagen we dat er iets mis was gegaan, zijn voet bloede heel erg! Dus wij snel handdoeken halen en sleutels zoeken van de auto om meteen naar de dokter te gaan. Christa en Mirjam brachten hem er heen. Al snel waren ze terug, zijn voet was stevig ingepakt en hij moest naar het ziekenhuis. Annemarie ging hem weg brengen dus het afscheid nemen was heel snel en dus heel gek. Voor we het wisten waren ze al weg en besefte we dat dat dus ons afscheid was. We zouden om 10 uur weg gebracht worden door Annemarie, Sylvanie en Mirjam. Dit plan moest dus gewijzigd worden, voor ons geen probleem want het hotel loopt toch niet weg! Uiteindelijk vertrokken we half 12 en bracht Sylvanie ons naar het winkelcentrum in Johannesburg waar Jelvin ons kwam ophalen. Na een lekkere lunch (goed begin van de vakantie) bracht Jelvin ons naar het hotel toe. Woww mooi hotel hoor! Jullie zouden het moeten zien ;) De bedden lekker zacht, een tv, heerlijke douche en bad.
’s Middag hebben we lekker gerelaxt. Internet, film kijken, douchen, lekker niks doen dus! ’s Avonds bij het eten kwamen we er achter dat het toch wel wat luxer is dan we gewent zijn. Een servet die ze op je schoot leggen, bestek dat ze netjes komen neer leggen als je het zelf verplaatst. Tja went vanzelf waarschijnlijk!
We hebben laat gegeten dus de avond loopt al bijna ten einde. Vanaf maandag begint de tour, we hopen jullie op de hoogte te houden van wat we doen en waar we zijn. We zijn erg benieuwd naar de groep (gemiddelde leeftijd schijnt hoog te liggen) en wat we allemaal zullen gaan zien! Maar als jullie trouw blijven lezen blijven jullie goed op de hoogte van al onze belevenissen! Voor iedereen een fijne week en tot snel!!

Veel liefs!!