Het aller, aller, aller, aller laatste verhaal…!!

Hey allemaal!

Jullie zullen wel denken die meiden zijn in Nederland en vergeten ons meteen! Maar nee hoor, de waarheid is, we werken al 4 weken lang aan dit verhaal. Dus ga er maar goed voor zitten!:)

Zaterdagavond gingen we de straten van Kaapstad nóg onveiliger maken! We gingen wat drinken in een pool bar. Nee geen zwembad maar een bar waar we konden poolen. Niet dat we hier fan van zijn maar dit was the place to be zo werd ons vertelt. Na een lekker Heineken biertje gingen we tegen elkaar strijden: dachten we. De witte ballen waren op dus we moesten nog eventjes wachten. Eventjes wachten in Afrikaanse begrippen. Die witte bal kwam dus niet! Gelukkig waren er 2 galante heren die ons uitnodigde voor een potje pool. Krista zat duidelijk in het winnende team niet door haar maar door haar team genoot, Christa had het geluk dat ze de beste was van haar team ;) Na een aantal keer winnen voor Krista d’r kant gingen we het vertier verderop in de straat opzoeken. Het was een soort Hoeck idee (voor de Bodegravers onder ons) dus we voelden ons daar wel prettig. Na een uurtje hadden we het daar wel gezien en pakte we de eerste de beste vertrouwd uitziende taxi terug naar ons hotel.

Zondagmorgen wilde we graag naar de kerk. Wat een bevalling was dat, bij de receptie wist ze niet van een kerk af en de taxichauffeur kwam er blijkbaar ook niet vaak. Hij wist er ook geen te vinden. Na 25 min rond rijden zagen wij iets wat op een kerk leek dus riepen we STOP! We gingen naar binnen en het bleek een katholieke kerk te zijn. Compleet met wierook, gewaden en kaarsen. Niet helemaal wat we gewend zijn maar we hebben onze horizon verbreedt. Na een interessante dienst, waarin we overigens goed geholpen werden met het liedboek e.d, gingen we weer lopend terug naar huis. Het was niet zo heel lekker weer dus gingen we slapen en films kijken. (Ja, alweer idd.)

Maandag werden we wakker en het zonnetje scheen heerlijk naar binnen! Krista stond om 7 uur met haar bikini aan terwijl Christa nog lekker in bed lag. Na een vroeg ontbijt ging Krista in ze zon liggen en Christa bleef achter de tv hangen. Maar toch was de verleiding ook voor haar te groot en kwam ze al snel met zonnebrand, handdoek, boek en ipod naar het zwembad. Na een paar uur in zon gingen we eventjes op onze kamer onze honger stillen. Toen kwamen we er achter dat factor 20 misschien niet genoeg was. Alle plekjes die je zou kunnen vergeten, waren we ook vergeten! Dus de randjes, zijkanten en onderbenen waren rood, bijna paars. Dus het zonnen na de lunch waren we al snel zat. Ons lichaam kon er niet meer tegen. Na een koude douche gingen we uit eten. We besloten een lekkere pizza te gaan eten. Een heerlijke kaas pizza. Wij Nederlanders zijn natuurlijk gek op kaas dus dat moest goed komen! Maar toen we de eerste hap namen bleek het naar kots te smaken. Zeg maar dat smaakje wat je overhoud na het kotsen. Zo was het. Niet overdreven, echttt waar. Dus de bovenkant schraapten we er af en uiteindelijk lieten we de helft staan. De serveerster kwam nog vragen of het smaakte, maar het was wel duidelijk dat dat niet het geval was. Jammer maar helaas. Na dit fiasco gingen we naar de bios. We zaten helemaal alleen in de zaal, totdat de film begon. Toen kwamen de mensen binnen druppelen. En elke keer, toevallig, wilden ze of precies op onze plek of gingen ze pal voor ons zitten! In een lege zaal!! Hoe irritant. Na 5 keer verplaatst te zijn zaten we perfect en kon de film beginnen. De film was leuk dus dat maakte onze verbrandde lichamen en het vieze eten weer helemaal goed! :) Een geslaagde dag, achteraf.

Dinsdag besloten we uit de zon te blijven omdat we nog aardig rood waren. We dachten heerlijk te gaan shoppen, maar dat viel een beetje tegen.. Bij het hotel hadden ze ons verteld dat er bij het Waterfront leuke winkels waren. Na een heerlijke wandeling ;) kwamen we daar aan. Bij het eerste gebouw waar we naar binnen gingen verkochten ze alleen maar souvenirtjes. Aangezien we daar onderhand wel genoeg van hadden liepen we maar snel weer naar buiten. Op weg naar het volgende gebouw. Daar hadden we wat meer geluk: een aantal kledingwinkels. Niet helemaal in onze stijl, maargoed.. Na alle drie verdiepingen te hebben gehad liepen we teleurgesteld weer naar buiten. We hadden geen idee waar de winkels dan zaten waar het hotelpersoneel het over had, want meer winkels zagen we niet. Een domper dus dat ‘winkelen’ hier! Omdat we nog steeds uit de zon moesten blijven besloten we dus maar om een filmpje te gaan kijken dat hebben we nog niet zo veel gedaan hier dus waarom niet!?

’s Avonds besloten we om nog even naar Longstreet te gaan. We hadden ergens gelezen dat het studentenavond was dus dat moest wel gezellig worden! We wilden naar een karaoke bar gaan, om onze stemmetjes van goud te laten klinken door de straten van Kaapstad. Daar aangekomen durfden we eigenlijk niet naar binnen, het zag er namelijk nogal onguur en donker uit. Dus dat risico durfden we niet te nemen, jaja we zijn ook best verstandig! We gingen dus maar weer naar ‘ons stekkie’ de poolbar. Lekker vertrouwd! Na wat Heineken biertjes namen we weer de taxi terug naar het hotel.

Woensdag waren onze lichamen wat bijgekomen, dus weer tijd voor wat zonnestralen!! We hebben heel de dag niks anders gedaan dan zonnen, zwemmen, lezen, en muziek luisteren. Dus weer lekker bijgebruind en alweer verbrand! We hebben geen idee meer wat we ‘s avonds gedaan hebben..Tja, we worden al wat ouder he, dus dan vergeet je wel eens wat!
Donderdag..onze laatste dag in het hotel!! Aangezien we nog geen één keer op het strand waren geweest vonden we dat we dat nu echt moesten doen! Dus al vroeg stonden we helemaal klaar om te gaan. Na ongeveer 20 minuten zette de taxichauffeur ons netjes bij het strand af. Het was nog niet heel druk op het strand, (wat best wel logisch was, aangezien het nog maar 9 uur was) dus genoeg plek voor ons. Op een strandbed met zonnebrand en zonnebril op, boek en ipod bij de hand, en daar zaten we dan! Heerlijk in het zonnetje! Dat zou je toch denken… maar onze huid dacht er ietsje anders over! Na de nodige zon uurtjes had ons tere huidje het onderhand wel gezien in de brandende zon. Dus met allerlei afgedekte lichaamsdelen lagen we dus lekker in het zonnetje. Tja wáárom gaan die meiden eigenlijk naar het strand zullen omliggende hebben gedacht, maar goed het gaat om het idee ;) Toen een aantal mensen werden verrast door de zee moesten wij natuurlijk heel hard lachen, want dat was ons ook al eerder gebeurd. Dus dan mag je best lachen! Maar toch is ook de spreuk, wie het laatst lacht, lacht het best, hier van toepassing. Want even later werden wij net zo verrast door het opkomende water! Gelukkig was Christa d’r reactie vermogen heel goed, ze sprong op en tilde de tassen in de lucht en begon te gillen. Gelukkig lagen we dit keer op een ligbed dus onze handdoeken waren ongeschonden! Gelukkig kregen we een helpende hand aangeboden van een knappe man en konden we verder met zonnen. Rond een uur of 1 hadden we het toch wel gezien, we voelden ons van top tot teen verbrand dus kozen we heeeel verstandig om terug te gaan naar het hotel. Na weer een fijne rit met de Afrikaanse taxi (zo’n 18 mensen in een busje) kwamen we weer veilig bij het hotel aan. We besloten om ons op tijd klaar te gaan maken voor het eten zodat we voor die tijd nog eventjes door Longstreet konden lopen voor een jurkje of iets anders leuks. Dus rond 5 waren we gedoucht en wel klaar om te gaan. Helaas konden we niks leuk vinden. Helaas, maar dat zorgde er wel voor dat we geld uitspaarde ;)

Toen maar opzoek naar een restaurant. Want laatste keer uiteten in Zuid Afrika dat mag natuurlijk niet KFC zijn waar we al 1000 x waren geweest. Uiteindelijk kwamen we bij een echt Afrikaans restaurant. We hadden het niet beter kunnen treffen! :) Toen de ober onze kip kwam brengen zei hij er nog duidelijk bij: Kijk uit de borden zijn HEET!! Christa wilde wel even controleren of dat wel echt zo was en als gevolg daarvan verbrande ze haar vinger. Tja hij was nog zoo duidelijk!! Nadat we de helft van dit lekkere kipje ophadden(het was te veel voor ons..) kwamen we tot de conclusie dat we in die 3,5 maand nog niet zo lekker hadden gegeten!

Toen we weer in ons hotel kwamen en we via de parkeergarage met de lift omhoog wilde gaan, bleek dat er ergens brand was en we dus met de trap moesten. Wij dachten aller eerst BRAND!?! Waar dan?? Maar daar kon niemand antwoord op geven. Dus wij natuurlijk dik stressen want ja ons hele hebben en houwen stond daar op de 7de verdieping. Dat was het moment dat het tot ons doordrong, geen lift beschikbaar dus… met de trap naar de 7de verdieping!! :O dat was meer beweging dan we hadden gehad de afgelopen 3,5 maand! Maar goed we hadden geen keus dus we waagden ons er aan! Na wat zuchten en kreunen kwamen we op onze kamer en wilde we lekker tv gaan kijken. Niet dus, geen stroom! En omdat het daar al vroeg donker word, zo rond half 8, zaten we ook al snel in het donker. Krista besloot dus op de gang te gaan liggen om te kunnen lezen en Christa lag in bed met de deur open zodat er nog een straaltje licht naar binnen kwam. Gelukkig ging rond een uur of 11 het licht weer aan en konden we het licht uit doen om te gaan slapen! :)

Vrijdagochtend….aaaahhh we gaan naar huis toeee!!!! Yeah toch wel leuk! En spannend! We waren al vroeg klaar en gingen dus met al onze koffers naar beneden om er daar achter te komen dat we gewoon op onze kamer mochten blijven tot dat de taxi er was. Dus gingen we dezelfde weg weer terug met onze koffers. Het weer viel erg tegen dus na een kwartier in de zon (lees: in de kou) gingen we toch maar weer naar onze kamer om daar nog even te lezen en tv te kijken. De tijd kon ons niet snel genoeg gaan! Om half 12 was het zo ver en werden we gebeld dat de taxi er was. Dus wij als een speer naar beneden om naar het vliegveld te gaan. Onze vriendin achter de receptie vond het wel heel jammer dat we weg gingen, daar gingen haar beste vriendinnen ;)

We besloten om eerst in te checken zodat we onze koffers kwijt waren. Nou dat inchecken ging niet zomaar… Aan het begin moesten we onze handbagage laten wegen. Christa’s koffer was iets te zwaar maar dat zag de vrouw door de vingers. Krista’s koffer daarentegen was meer dan 3 kilo te zwaar, dat mocht echt niet! Wij nog onderhandelen met die vrouw, maar ze wou er niks van weten! Maar we konden niks voordat we wisten hoe zwaar onze grote koffers waren, dus liet de vrouw ons doorlopen naar het inchecken. Allebei onze koffers waren onder de 20 kilo, dus de spullen van de handbagage hebben we over de 2 koffers verdeeld. Eindelijk was alles op het goede gewicht en konden we gaan. We hadden nog veel tijd, dus besloten we om ons avontuur nog even bij Wimpy afsluiten met de lekkerst kipburger die we kennen! Tja waarom niet!? Nederland heeft nog geen Wimpy dus moesten we het er maar van nemen. Toen het tijd was gingen we richting de gate en gingen we daar lezen. Als het bijna tijd is gaan alle mensen al voor de gate staan omdat ze dan denken dat ze eerder naar binnen mogen, njh wij waren 1 van die mensen deze keer. En nee het ging niet sneller, duurde juist langer. Na een half uur daar gestaan te hebben konden we eindelijk het vliegtuig in. En wij dachten, agg het is maar uurtje vliegen naar Johannesburg dus zal wel klein vliegtuigje zijn.. nou niet dus! Het grootste vliegtuig dat wij ooit gezien hadden! Een dubbeldekker! En wij zaten boven! Bij de nooduitgang dus heeel veel beenruimte! Mjh helaas was het maar een vlucht van een uur dus dan heb je er niet heel veel aan. Toen we in Johannesburg aankwamen moesten we eerst onze koffers ophalen, die kwamen als laatst maar dat was niet erg aangezien we toch zo’n 4 a 5 uur moesten wachten. Na, wederom, weer lekker gegeten te hebben gingen we inchecken en langs de douane. Dat koste allemaal best veel tijd dus uiteindelijk hadden we niet eens zo veel tijd over. Nog even een laatste souvenir gekocht en het was al weer tijd om naar de gate te gaan. Dat ging lekker snel allemaal!

We bereidden ons vast mentaal voor op een vlucht van 9 uur. Heen was het ons ook gelukt dus dit kwam ook vast dik in orde. Het slapen viel niet mee maar toch ging de tijd nog best snel. Rond 4 uur besloot de kapitein dat het tijd was voor ontbijt.. tja, apart idd. Dus de lichten gingen aan en iedereen werd geacht wakker te worden voor een broodje en koffie. Rond half 7 stonden we weer veilig met beide benen op Egyptische grond. Nog 1 vlucht te gaan. Maar natuurlijk moesten we hier ook weer een paar uur wachten dus gingen we, net als de vorige keer, een film kijken. Soms vielen onze ogen wel een beetje dicht, want ja, we hadden de hele nacht bijna niet geslapen! De film was afgelopen en we konden naar de gate, wat een timing! Onze laatste vlucht!!:D Het wachten duurde nu allemaal wel heel lang, we wilden gewoon in Nederland zijn!! Maar eindelijk konden we het vliegtuig in. Omdat we zo moe waren, konden we nu gelukkig wel een beetje slapen. Voor we het wisten waren we geland op Schiphol.

Een beetje zenuwachtig waren we stiekem wel en met dat gevoel gingen we op weg naar de uitgang;) Achter het glas zagen we allemaal familie met spandoeken staan, eindelijk!! Voordat we onze koffers gingen halen liepen we er even naartoe. Heel erg leuk om iedereen weer te zien, een beetje emotioneel werden we dus wel. Snel onze koffers gepakt en daar waren we dan..! Na iedereen begroet en omhelst te hebben konden we op weg naar huis! Naar onze eigen douche, ons eigen bed enzenz. Toch wel weer lekker, na 3,5 maand!!
Inmiddels zijn we alweer 4 weken thuis. We waren al snel weer gewend aan het leventje hier, maar denken nog elke dag aan de mensen en kinderen in Zuid-Afrika! We gaan dus zeker nog een keertje terug, wanneer dat weten we alleen nog niet.
We zijn allebei druk bezig met het maken van een fotoboek, dus die zullen jullie vast nog wel een keer zien!

Bedankt voor het wekelijks lezen van onze nogal lange verhalen;) En voor alle leuke reacties!
Als jullie nog een goed doel zoeken, kijk dan even op www.shelter-ministries.org.

Heel veel liefs en Gods zegen van Krista en Christa