Alweer bijna naar huis...

Lieve Allemaal!

Sinds ons laatste verhaal is er weer een week voorbij gevlogen! Nadat we donderdag onze kamer opgeruimd hadden hebben we ook nog wel eventjes van het zonnetje kunnen genieten. Zo erg was het dus allemaal niet.
’s Middags hebben we ons vermaakt met de kinderen van het jeugdcentrum. De kids gingen oefenen voor Mister en Miss Sundayschool. Daarvoor moesten ze een modeshow lopen met hun schoolkleding, vrijetijdskleding en met hun nette kleding. Daar zijn we natuurlijk even goed voor gaan zitten om dit te gade te slaan. We moesten wel iets eerder weg bij het jeugdcentrum want die avond gingen we met z’n alle naar het choir-festival van de scholen hier in Kriel. We hebben daar met veel plezier naar gekeken en geluisterd. Soms misschien ook een beetje leedvermaak door de foto’s die Addie maakte, maar we zijn het er over eens dat ze allemaal prachtig konden zingen. Wij konden ook wel wat kinderen dus dat was natuurlijk ook leuk.

Vrijdagochtend moesten we weer vroeg opstaan want we gingen Mirjam van het vliegveld halen. Nomkhos wilde ook graag mee want ze was er nog nooit geweest. Dus met z’n 4e, Anke, Nomkhos en wij gingen we op pad. We waren er een uur te vroeg dus zijn we ergens gaan zitten om koffie/thee te drinken en regenwormen te spelen. Krista keek met veel plezier, evenals alle andere mensen om ons heen. De meeste vonden het een beetje vroeg voor gokken zeiden ze. Met de koffie/thee en het spelletje ging de tijd snel voorbij en konden we Mirjam bij de terminal gaan halen. Na zo’n half uurtje was ze er en konden we weer terug naar huis. Rond kwart voor 11 waren we thuis en hebben we nog lekker in het zonnetje gezeten, dit keer met z’n 3en:) ’s middags zijn we ook met z’n 3en naar zondagsschool gegaan. Mirjam en Christa zaten in de jury voor Mister en Miss Sundayschool. 1 groot feest allemaal. Iedereen joelde, schreeuwde, danste en klapte voor iedereen die voorbij kwam. Met hun kundige oog heeft de jury, bestaande uit Mirjam, Christa en Maurice, uiteindelijk een stel kunnen benoemen tot Mister en Miss Sundayschool. Voor 1 jongen en 1 meisje was de teleurstelling erg groot, beide hadden geen prijsje en dit was toch wel een flinke tegenslag voor ze. Gelukkig wisten we ze na een tijdje te troosten.

Zaterdag was dé dag. Hier hadden we naar toe geleefd. Hier hadden we onze krachten voor gespaard. We gingen voetballen. Zuid – Afrika (kinderhuis) tegen Nederland ( The Shelter) Natuurlijk dachten wij niet dat we gingen winnen. We hadden geen schijn van kans, maar we wilden wel intimiderend overkomen zodat ze wie weet, heel misschien, een beetje bang voor ons zouden worden. Dus vol zelf vertrouwen kwamen we het veld op. Na een korte bespreking wisten we allemaal wat we moesten doen. We waren er klaar voor! De aftrap was geweest, de bal ligt voor het doel van Zuid-Afrika en Anke die schiet al liggend de bal in het doel! Één en al blijdschap natuurlijk dat we al zo snel gescoord hadden, dit moesten we vast houden. De jongens van het kinderhuis waren, net als wij, verbaasd. Hier lieten ze het natuurlijk niet bij zitten en al snel volgde de 1-1. Anke was echt in vorm, want haar eerst volgende kans kwam al heel snel en die benutte ze perfect. 2-1! Zuid-Afrika had het hier wat moeilijk mee, die hadden gedacht om met 2 vingers in de neus te kunnen winnen. Gelukkig was het na 15 minuten rust. Anders hadden we het einde van de wedstrijd niet gehaald denk ik :) Tenminste, een aantal van ons. Na een veel te korte rust gingen we er weer voor. We waren wel op onze hoede, want Zuid-Afrika stond achter, dus waarschijnlijk zouden ze er alles aan doen om op voorsprong te komen. En dat was inderdaad het geval. Ondanks de verwoede pogingen van onze keeper Jan-Willem ging de 2-2 er uiteindelijk toch in. Vastbesloten om er weer een doelpuntje in te schieten stonden wij, als spitsen, klaar. Maar de bal van Jan-Willem was wat aan de harde kant en door alle hobbels in het veld kwam die niet bij ons terecht. De tegenpartij pakte de bal af en daaruit kwam de 3-2 voort. Met nog maar 3 minuten te gaan stonden we achter.. We hoorden de jongens, in het Zulu, wat overleggen. Ze leken het niet allemaal met elkaar eens te zijn, maar al snel bleek dat ze graag wilde dat de match in 3-3 zou eindigen zodat er penalty’s zouden volgen. Met gemak kregen we de bal vlakbij het doel van onze tegenpartij, maar de bal erin schieten was een ander verhaal. Eerst probeerde Anke het, maar de bal stuitte op de handen van doelman Henri en rolde in de richting van Christa. Zij wilde de bal schieten, maar daar was Henri alweer. Christa viel over hem heen, Krista kreeg de bal, schoot en…GOAL!! De jongens hadden hun zin 3-3. En daarmee floot scheidsrechter Josiah af. Penalty’s volgden. Voor Nederland begon Albert, wij moedigden hem aan met ‘Eddie,Eddie’. Dit maakte hem agressief waardoor de bal niet gestopt kon worden door de keeper. Maar bij Zuid-Afrika ging de bal er ook in. De spanning bij Nederland was om te snijden nadat de bal van Addie in de handen van Henri terecht kwam. Maar Jan-Willem liet zich niet gek maken en ook hij stopte een bal. Met hernieuwd vertrouwen ging Christa achter de bal staan. Door de lessen van Thumelo schoot zij de bal er met gemak in. Zo gingen we gelijk op totdat het de beurt aan Anke was. Zij had geen gevoel meer in haar benen dus schoot ze helaas mis. Maar niet getreurd, want ook bij Zuid-Afrika ging het even mis. Alles hing nu af van het schot van Ingmar. Helaas, ook hij schoot mis. Langzaam aan vervloog bij ons alle hoop op winst. En nadat Jacob de bal er met gemak in schoot hadden we verloren. Met opgeheven hoofd verlieten we het veld, want dat we het de jongens zo moeilijk zouden maken hadden we van te voren nooit gedacht!!

Na een heerlijk duik en een gezellige braai met alle kinderen was het voor ons tijd om afscheid te nemen van Eddie en Addie. Wat een opluchting (grapje, Eddie/Albert en Addie!) Want wij moesten naar het jeugdcentrum voor onze sleepover! Wij waren in de veronderstelling dat het alleen voor meisjes was, maar er bleek 1 jongen bij te zitten. Deze sleepover was namelijk voor de leiders van de zondagschool georganiseerd. Christa had deze jongen al naar huis gestuurd maar gelukkig liet hij zich niet zo makkelijk van zijn stuk brengen. Na een excuses van Christa d’r kant kon de avond beginnen. Eerst gezellig stoelendans om in de stemming te komen. Daarna een lekker toetje van Mama Rose en met een gevulde maag gingen we verder met een aankleedspel net zoals op jv kampt ;) En daarop volgde het chipsspel, als ze 6 gooide moesten ze een pruik,hoed en bril op zetten en lekker chips gaan eten tot dat iemand anders 6 gooide. Na dit spel namen we een korte pauze om de goude keeltjes weer te smeren. Toen gingen we beginnen met kaarten maken. Hier waren ze allemaal wel een uurtje zoet mee. Dat was voor ons dus lekker makkelijk! Na het kaarten maken konden ze hun bed klaar gaan maken en omkleden om vervolgens 2 filmpjes te kijken tot diep in de nacht. Wij haakten halverwege de eerste film al af en van de 2de film hebben we zelfs helemaal niks gezien. Party-poopers.

Zondagochtend waren ze helaas al vroeg wakker. Wij hadden echter nog niet zo veel zin om onze ogen open te doen. Maar na een tijdje werden we hier toe gedwongen. Nog even de chips opmaken van gisteravond, opruimen en we konden weer naar huis toe. We vonden het een erg geslaagde sleepover. De rest van de zondag hebben we ons rustig gehouden want we waren toch wel een beetje moe.

Na een lekkere lange nachtrust gingen we maandag ochtend lekker in het zonnetje zitten. Echt veel meer dan dit hebben we niet gedaan. Je moet de dag natuurlijk rustig beginnen. ’s Middags in het jeugdcentrum hebben we gezellig met onze kindjes gespeeld. We beseften in eens dat dit onze laatste week was. Extra genieten dus, voor zo ver dat nog meer kan!

Dinsdagochtend ging het wekkertje vroeg. We gingen we, voor ons onderzoek, met Sylvanie mee naar school. We hebben daar een dag mee gelopen met grade 1. Er waren 2 leraressen ziek van grade 1 dus Sylvanie en Bella (de andere lerares) kregen extra kinderen wat voor Silvanie betekende dit dat ze 45 kinderen had en Bella 60. We hebben in beide klassen mee gekeken en we vonden het erg interessant.

Voordat we naar het jeugdcentrum gingen moesten we voor Mama Rose nog even een grap verzinnen. Ze zit ons namelijk al de hele tijd in de maling te nemen en dit kunnen we natuurlijk niet zo maar over ons heen laten komen. We besloten uiteindelijk om haar loon te verwisselen voor gekopieerde exemplaren van 100 rand. We waren erg benieuwd wanneer ze hier achter zou komen. Toen we het aan haar gaven maakte ze het niet meteen open dus we moesten geduldig afwachten.

De volgende ochtend belde Mama Rose op naar Annemarie om te vragen of het geld dat ze gegeven had wel goed was. Annemarie was het brein achter deze grap dus die begon gelijk te lachen. Ze verwees Mama Rose door naar ons. Dus toen we ’s middags bij haar kwam riep ze ons gelijk tot de orde. Ze vroeg zich af of wij niet iets moesten uitleggen. Wij ons natuurlijk van de domme maar dit hielde we niet lang vol. Al snel stonden we met z’n 3en heel hard te lachen. Mama Rose beloofde dat ze geen grapjes meer zo maken want ze dacht dat ze anders in de problemen zou komen met ons.

Die middag hebben we crafts gedaan met de kids. Ze hebben hier altijd erg veel plezier in. Hier en daar hadden ze nog wel wat hulp nodig maar ze waren allemaal blij met het resultaat. Na het werkje hebben een aantal mee geholpen met opruimen zodat we lekker snel klaar waren met schoonmaken. ’s Avonds hadden we bidavond. Het was weer een mooie avond met elkaar. We werden van vele kanten bedankt voor onze inzet. Als je op zo’n moment bedenkt dat we bijna naar huis moeten dan is dat toch wel even slikken.

Vandaag is het helaas voor ons een wat druilige dag. We hopen natuurlijk dat het snel over is want nog eventjes en we kunnen niet meer van de zon genieten en zitten we in de kou bij jullie! Vandaag moeten we ook weer afscheid nemen van Mama Rose omdat ze een lang weekend vrij heeft, dit vinden we echt heel jammer. We hebben haar in de afgelopen 3 weken weer beter leren kennen en hebben echt een super tijd gehad. Officieel is het jeugdcentrum morgen en zaterdag dicht omdat Mama Rose er niet is maar natuurlijk zouden wij dit erg jammer vinden dus doen wij het jeugdcentrum nog open.

Alvast fijn weekend, wij gaan hier nog 3 dagjes genieten!

Liefs Christa en Krista