Daar zijn we weerr!!:)

Hallo Trouwe lezers!

Na veel stress, frustratie en uiteindelijk overweldigende blijdschap hebben we onze koffer dicht gekregen en kon onze ‘werk’ vakantie beginnen! Op het vliegveld kregen we nog een kleine tegenslag te verwerken omdat we in totaal 7 kilo te veel bij ons hadden. We mochten namelijk beide 2 koffers van 24 kg mee nemen. Tja dat moet genoeg zijn zou je denken, maar nee hoor. We hadden van veel mensen kleding gekregen om mee te nemen, iedereen bedankt daarvoor! De vrouw bij de incheckbalie was helemaal niet blij met ons en dat liet ze ook duidelijk merken. We werden van het kastje naar de muur gestuurd maar uiteindelijk was alles geregeld en hadden we nog maar 20 minuten over voordat we moesten boarden. Die hebben we met Cobie en Gerrinda doorgebracht, jullie bedankt voor het geweldige afscheid:)
Onze eerste vlucht was zo’n 4 uur naar Tripoli. We zaten vrij ruim, want we hadden 3 stoelen. Ideaal. Deze vlucht zat er al snel op en zo kwamen we op het prachtige vliegveld van Tripoli. Njh prachtig, daar valt over te twisten. De 2,5 uur die we moesten wachten is voornamelijk met wachten voor de in-check balie ingevuld. Al snel konden we weer boarden. Tot onze grote vreugde was het in dit vliegtuig nog rustiger dus hadden we 6 stoelen tot onze beschikking. We hebben dus nog beetje kunnen liggen ook, maar slapen zat er alsnog helaas niet in. We hebben in de 8 uur die deze vlucht duurde zo’n 5 maaltijden gehad dus daar valt niet over te klagen.
De stewards waren erg behulpzaam en we kregen zelfs een hele fles water, waarschijnlijk meer omdat hij Christa zat werd omdat ze steeds om water vroeg. De vlucht ging voor ons gevoel best stel voorbij en voor we het wisten stonden we op het vliegveld van Johannesburg! We waren vol van vreugde en gelukkig kwam Annemarie ook al snel aanlopen. Kon niet beter dus!

Na een rit van 1,5 uur waarin vooral Annemarie aan het woord was om ons op de hoogte te brengen van de afgelopen 8 maanden, waren we eindelijk weer ‘thuis’.

We waren erg moe dus zaterdag hebben we veel geslapen. Ook zijn we nog even naar het kinderhuis geweest om hoi te zeggen. De meeste vonden het erg gek dat we er weer waren maar na een poosje was het ijs gebroken. Natuurlijk hebben we ook nog onze reputatie hoog gehouden door eventjes in de zon te zitten.

Zondag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we naar de kerk gegaan. Hier hadden we weer erg veel zin in! Toen we Pastor Joe zagen gingen we even naar hem toe om gedag te zeggen. Hij wist nog wie waren en vond het geweldig dat we er nu weer zijn. Tijdens de dienst moesten we natuurlijk ook nog eventjes staan. Hij zei dat we een voorbeeld waren voor velen omdat we alles achter lieten om hier 3 weken te komen helpen. We vonden het best bijzonder wat hij zei omdat het voor ons niet zo’n groot iets lijkt. We voelden ons dus erg welkom en waarderen hun dankbaarheid enorm. Het was een bijzondere dienst (en lang) omdat er 8 meiden gedoopt werden. Ze gaven allemaal een getuigenis van hun geloof en werden daarna gedoopt. Velen van hen hadden geen familie in de kerk zitten, dit vonden we wel heel bijzonder. De rest van de zondag hebben we niet veel gedaan, de kinderen van het kinderhuis gingen lekker zwemmen en wij zaten er gezellig bij. ’s Avonds, je zult het niet geloven, hebben we hardgelopen! Ja je leest het goed: HARDGELOPEN. We hebben geleerd van de vorige keer omdat we een niet nader genoemd aantal kilo’s waren aangekomen, en dit gaat ons niet wéér gebeuren! Kijken hoe lang deze instelling blijft! Na het hardlopen hebben we een film gekeken met een lokale vrouw die hier in huis woont. Verassend he!

Vanmorgen hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten met een boek. En 2 nieuwe vrijwilligers ontmoet. Een gezellige drukke boel dus hier! Vanmiddag gaan we dan eindelijk naar Mama Rose en de kinderen in het jeugdcentrum. Hier hebben we heel veel zin. We zijn benieuwd hoe de kinderen zullen reageren en of ze ons nog zullen herkennen. Hier komt natuurlijk nog een uitgebreid verslag van!

Veel liefs vanuit een zeer warm (sorry) Zuid-Afrika!