Alles voor de laatste keer…

Lieve allemaal,

Daar istie dan eindelijk, ons allerlaatste verhaal..:(

Dinsdagochtend hadden we voor de zekerheid onze wekker maar gezet, want om 9uur werden we bij Sylvanie thuis verwacht. Omdat we bijna weg gingen, zouden we daar nog gezellig wat gaan drinken. We dachten dat we nog wel wisten hoe we moesten rijden, maar nadat we voor de derde keer over dezelfde weg reden gaven we het op en belden we Sylvanie;) Het bleek dat we al best dichtbij haar huis waren, dus zo slecht was ons richtingsgevoel nu ook weer niet. We hebben een gezellige ochtend gehad met Themba, Sylvanie, Danyell en Emil! Hierna zijn we even naar het dorp geweest om voor de laatste keer onze mail te checken en de laatste inkopen te doen. Daarna was het alweer tijd om naar het jeugdcentrum te gaan. We hebben daar een rustige middag gehad. Lekker met de kinderen gespeeld en maskers gemaakt.

’s Avonds hadden we, wederom voor het laatst, een indrukwekkende, inspirerende, mooie bidavond;) Daarna zijn we nog tot 12 uur bezig geweest met het afmaken van ons spel voor school, wat een doorzettingsvermogen:P

Woensdagochtend stonden we vroeg op want we hadden nog heel veel te doen voordat we klaar waren voor onze laatste dag in het jeugdcentrum! Nadat we de finishing touch hadden aangebracht aan ons spel en we alle spullen hadden verzameld die we die dag nodig hadden vertrokken we. Helaas niet in ons vertrouwde Opeltje want de trieste dag was gekomen dat hij nu toch echt klaar was voor de sloop. (Al had de politie er niks van gezegd dan was hij er waarschijnlijk nog een aantal jaar geweest.) We namen alles goed in ons op want we weten natuurlijk niet wanneer we het ooit weer terug zullen. De kinderen genoten van de spelletjes, vooral als ze winnaar waren van het spel omdat ze dan een lolly kregen. Toen het 5 uur was werd het voor ons tijd om gedag te zeggen, maar niet voordat we nog een chocolaatje hadden voor alle kinderen. Als je jezelf populair wil voelen, moet je met een zak chocolaatjes gaan staan ;-)

Nadat we belaagd waren door de kids gingen we Mama Rose, voor (gelukkig) de laatste keer, helpen met schoonmaken. Dat vegen met zo’n Afrikaanse bezem is nog steeds niet onze hobby, en ook nog steeds geen talent van ons. Toen we hadden getracht alles schoon te vegen gingen we nog eventjes langs Samu om haar gedag te zeggen. Na de knuffels, foto’s en het afscheid hadden we nog een verrassing voor Mama Rose. We hadden een kaart gemaakt voor haar met een anti stress masker, omdat we haar zo’n zware tijd hadden bezorgd ;-) Ook mocht ze mee naar het vliegveld de volgende dag, wat ze erg leuk vond! Dus we hoefden nog geen afscheid te nemen van Mama Rose! :)

’s Avonds zijn we gezellig naar het kinderhuis geweest. We wilde nog even, voor het laatst, een gezellig avondje met de kids doorbrengen. De volgende dag zou daar niet veel tijd meer voor zijn.

Donderdag was opruimdag!! En dat was, dat zal jullie waarschijnlijk niks verbazen, erg hard nodig;) We hadden er zoals gewoonlijk weer een zooitje van gemaakt. We begonnen maar met het inpakken van onze koffers. We hadden gedacht dat dit een heel gedoe zou zijn omdat we waarschijnlijk te veel kilo’s zouden hebben, maar dit viel gelukkig alles mee. Onze opruimbui had een inspirerende werking op de rest van het huis, Annemarie, Jan Willem, Anke en Aike volgden ons voorbeeld, het huis werd dus van alle kanten weer opgeruimd en schoon gemaakt. Om 10 uur waren we al klaar, eerder dan we eigenlijk gedacht hadden! Toen we gezellig koffie hadden gedronken mét taart gingen we nog eventjes in het zonnetje zitten. Helaas liet de zon ons in de steek en verdween achter de wolken. Dus toen gingen we maar een film kijken;) Tijdens de film zagen we de minuten weg tikken… toen het 14:00 uur was gingen we met onze ziel onder onze arm richting het kinderhuis. Tijd om afscheid te gaan nemen! De kinderen waren allemaal naar huis gesneld vanaf school om nog eventjes gezellig met ons te kunnen kletsen en knuffelen. Om 15:00 uur was het toch echt tijd om te vertrekken. We waren al zo’n 10 keer geroepen door Annemarie dus langer rekken kon echt niet. Na een paar laatste knuffels en kusjes reden we al toeterend weg. We gingen Mama Rose en Lungile ophalen want die gingen gezellig met ons mee naar het vliegveld. Tot onze grote vreugde stond Spamanhla ons op te wachten bij het jeugdcentrum, hij was de vorige dag niet in het jeugdcentrum geweest dus we waren al bang dat we geen gedag meer konden zeggen. Maar gelukkig stond hij daar! Dit vonden we natuurlijk erggg leuk! Lungile was een beetje ziek dus die heeft de hele weg geslapen. Op het vliegveld aangekomen gingen we eerst inchecken en vervolgens nog bij Wimpy eten. Dit keer weken we af van ons gewone recept, en namen we een lekker visje.

Toen we uitgegeten weren en ons maagje gevuld was kwam het afscheid steeds dichterbij. We liepen met elkaar naar de douane en daar moesten onze wegen scheiden. Na een traantje te hebben weg gepinkt gingen wij nog even naar hartenlust shoppen. We hadden 4 uur de tijd, dus we konden ons lekker laten gaan;)

We wilden zo lang mogelijk op Afrikaanse bodem blijven dus waren één van de laatste die gingen boarden. We kwamen het vliegtuig binnen en tot onze grote schrik zat het stampvol. Dit beïnvloedde ons humeur niet ten goede. Gelukkig moesten wij nog een stukje verder lopen voordat we ons stoelnummer bereikt hadden. Hoe dichter we bij ons stoelnummer kwamen, hoe rustiger het werd! Toen we bij onze stoelen aankwamen zaten er in dat gedeelte misschien 10 mensen. Een man gaf ons de tip om bij een andere rij te gaan staan zodat we zeker waren dat we meer stoelen tot onze beschikking zouden hebben. Toen de deuren gesloten waren vroegen we aan de stewardess of we mochten verplaatsen en dat mocht! Yeah, we hadden dus beide 3 stoelen :) Wat zouden we lekker slapen! De reis ging zeer voorspoedig, we hebben het meeste ervan liggen slapen! Dan gaat de tijd lekker snel!

Op Londen moesten we nog 2 uurtjes wachten en dit ging zeer snel voorbij dus voor dat we het wisten stonden we al weer op Nederlandse bodem. Na eventjes te hebben gewacht op onze koffers konden we naar de aankomsthal waar jullie allemaal op ons stonden te wachten, wat een warm welkom was dat!! ;-) Jullie weten natuurlijk ook wel dat dit niet waar is, maar gelukkig hadden we Pieter nog, onze dank is groot Pietertje.

En daar stonden we dan.. op onze slippers in de vrieskou, verlangend naar het warme Zuid-Afrika. Zoals jullie hebben kunnen lezen hebben we weer erg genoten van onze tijd daar. We vonden het moeilijk om het echt af te sluiten, vandaar dat dit laatste verhaal zolang op zich liet wachten:P

Baie Dankie voor het lezen en alle leuke reacties! Dit was zeker niet de laatste keer dat we in Z-A zijn geweest, dus geef niet teveel geld uit want jullie kunnen weer een sponsoractie verwachten! ;)

Veel Liefs Krista&Christa